امام علی (علیه السلام): دوستان خدا همان كسانى هستند كه باطن دنيا را مى ‏نگرند در حالى كه ديگر مردم به ظاهرش چشم دارند، و به آينده و فرجام دنيا مشغولند در حالى كه ساير مردم به نقد و امروز آن سرگرمند. آنچه را از دنيا كه مى‏ ترسند آنان را نابود كند، نابود مى‏ كنند و آنچه را از دنيا كه مى ‏دانند بزودى آنان را ترك خواهد گفت، ترك مى ‏كنند و آنچه را كه ديگران از دنيا زياد و با ارزش مى‏ شمارند اندك و حقيرش مى‏ بينند و رسيدن خود به آنها را از دست دادن [سعادت و رستگارى خويش‏] مى‏ شمارند. دشمن چيزى هستند كه مردم [دنياطلب‏] با آن در صلح و سازشند و دوستدار چيزى هستند كه مردم با آن دشمنى مى ‏ورزند! كتاب [خدا] به وجود آنان شناخته و دانسته مى ‏شود و آنان به آن دانا و عارفند، كتاب به آنان استوار است و آنان به كتاب استوارند، بالاتر از چيزى كه بدان اميد بسته ‏اند اميدى نمى‏ شناسند و ترسناكتر از چيزى كه از آن مى ‏ترسند، چيزى را مايه ترس نمى ‏دانند. نهج البلاغه