علی بن ابیطالب، مشهور به امام علی(ع) و ملقب به امیرالمؤمنین(ع)، امام اول شیعیان، فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد، در سیزده رجب سال ۳۰ عام الفیل در کعبه متولد شد.
او اولین مردی بود که به پیامبر(ص) ایمان آورد و پیوسته ملازم پیامبر(ص) بود و با فاطمه(س) ازدواج کرد.
با این که پیامبر در موارد متعددی از جمله در روز غدیر، علی(ع) را به عنوان جانشین بلافصل خود معرفی کرده بود، اما پس از مرگ او، در واقعه سقیفه بنیساعده با ابوبکر بن ابیقحافه به عنوان خلیفهی مردم بیعت شد. پس از دوره مدارای ۲۵ ساله و پرهیز از قیام برای مراعات مصلحت و وحدت جامعه اسلامی (دوران حکومت خلفای سهگانه) در سال ۳۵ قمری، مردم با علی(ع) بیعت کردند و او را به خلافت برگزیدند.
در خلافت علی که تقریباً چهار سال و نه ماه طول کشید، سه جنگ داخلی جنگ جمل، جنگ صفین و جنگ نهروان رخ داد. از این رو، بیشتر دوران حکومت آن حضرت، صرفاً رفع اختلافات داخلی شد.
امام علی(ع) در ۱۹ رمضان، به سال ۴۰ قمری در محراب مسجد کوفه در حال نماز به دست ابن ملجم مرادی ضربت شمشیر خورد و در ۲۱ رمضان به شهادت رسید و در نجف دفن شد.
سبک زندگی ساده ای داشت
امام اول شیعیان
بسیار ساده زیست بود