از جمله چيزهايى كه خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى كرد، اين ‏بود كه: آفريده ‏اى نيافريده ‏ام كه نزد من محبوب‏تر از بنده ی مؤمنم باشد. او را مبتلا مى ‏سازم چون برايش بهتر است؛ به او عافيت مى‏ بخشم چون برايش بهتر است، از او مى‏ گيرم و محرومش مى ‏سازم چون برايش بهتر است. من بهتر مى‏ دانم كه چه چيز بنده ی مرا اصلاح مى ‏كند؛ پس بايد كه بر بلاى من صبور باشد و از نعمتهايم سپاسگزار و از حكم و قضاى من خشنود، تا او را در شمار بندگان صدّيق خود بنويسم.