امام علی (علیه السلام)

التَّواضُعُ يَرفَعُ ، التَّكبُّرُ يَضَعُ

امام علی (علیه السلام)

أَلاَ حُرٌّ يَدَعُ هذِهِ اللُّمَاظَةَ لاِهْلِهَا؟ إِنَّهُ لَيْسَ لاِنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلاَّ الْجَنَّةَ، فَلاَ تَبِيعُوهَا إِلاَّ بِهَا

آيا آزاد مردى نيست كه اين لقمه جويده حرام دنيا را به اهلش واگذارد؟ همانا بهايى براى جان شما جز بهشت نيست، پس به كمتر از آن نفروشيد!

امام علی (علیه السلام)

إِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَانٍ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ

با هر انسانى دو فرشته است كه او را حفظ مى‏كنند، و چون تقدير الهى فرا رسد، تنهايش مى‏گذارند، كه همانا زمان عمر انسان، سپرى نگهدارنده است.